Elk jaar opnieuw houden wij er ons hier in huis aan om onze talrijke vrijwilligers op feestelijke wijze te bedanken. Deze keer was dit op de laatste dag van “de week van de vrijwilliger”.
Die avond was het verzamelen geblazen in Westkouter, hier in Deinze. Alwaar de genodigden hun voetjes onder de tafel konden schuiven. Akkoord, zelfs bij de vrijwilliger gaat de liefde door de maag, toch is deze avond telkens meer dan “zomaar” een etentje.
Telkens weer doet de stuurgroep zijn best om een originele toets mee te geven aan deze bedanking.
Ook de directie is telkens van de partij.
Vanuit haar functie als directeur HR vervoegde Natalie graag het welkomstcomité.
Eens alle genodigden aangekomen mocht Andy het gekeuvel onderbreken. Als voorzitter van de stuurgroep nam hij trots het woord. Vrijwilliger is niet iets wat je doet, het is iets wat je bent, klonk het. Volgens hem kun je ze er bij eender welke vereniging of organisatie uitplukken. Toen even later ook Natalie het woord nam sloot ze hier naadloos op aan. Onze slogan “samen op weg” verklaart mee waarom de vrijwilligers een deel van het geheel zijn.
Net toen iedereen de weg richting tafel had gevonden kwam er een stuk interactie naar voor.
Deze keer was er een kleien quiz voorbereid die voor wat animo zou zorgen. Naar gelang een fout of correct antwoord vielen er telkens deelnemers af. Uiteindelijk zou er nog één vrijwilliger recht staan en deze kon zijn prijs in ontvangst nemen. Vrolijk staken de deelnemers hun bordje juist of fout omhoog. Grappen en duiding tussen door waren er van de verscheidene quizmasters van dienst. Tegen de tijd dat de traiteur de lekkere maaltijd serveerde waren er nog een paar kanshebbers op een prijs.
Terwijl de maaltijd werd genuttigd werd het zowaar stil. Deze vaststelling maakt de vraag of het eten lekker was overbodig. Nu de laatste varkenswangetjes van het bord waren kon men verder op zoek naar de winnaar van de afvallingsquiz.
Uiteindelijk restten er nog twee deelnemers voor de twee hoofdprijzen. Zaak was dus om hen tegen elkaar te laten uitmaken wie als eerste een keuze kon maken. Vera trok aan het langste eind en kwam als winnaar uit deze “elk voor zichzelf” quiz. Iedereen was het er mee eens dat dit een leuke verstrooiing was die op een bepaalde manier wel naar meer smaakte.
Na het nemen van de traditionele groepsfoto trok iedere genodigde tevreden huiswaarts. Elk van hen namen ze de boodschap van die avond met zicht mee: ”Vrijwilliger dat ben je, het is niet iets dat je zomaar doet”.
